niemieckie prawo pracy
Czas pracy w Niemczech
Umowa o prace w Niemczech najczęściej określa konkretny czas pracy (n. p. 8 godzin dziennie/20 godzin w tygodniu/40 godzin w tygodniu/168 godzin w miesiącu itp.). Umowa o pracę w Niemczech najczęściej będzie mówiła o zakresie czasu pracy, czyli czy pracuje się od poniedziałku do piątku, lub od poniedziałku do niedzieli.
Jakie ma to znaczenie?
20 godzin w tygodniu oznacza ze 21 godzina to nadgodzina. Jest trudniejsza do wykazania i udowodnienia przed sadem pracy w Niemczech. Kolejna wada: urlop i chorobowe będą kierowały się czasem pracy w tygodniu – czyli jeśli w przeciągu trzech miesięcy będziemy pracowali często 30 godzin w tygodniu, to za urlop będzie płacone jak za 20 godzin w tygodniu.
Brak ustalenia konkretnego czasu czasu pracy może oznaczać, że obowiązuje zakładowy czas pracy: jeśli wszyscy inni pracujący przy tych samych zadaniach pracują 30 godzin w tygodniu, to obowiązują nowego pracownika bez ustalenia konkretnego czasu pracy takie same zasady: czyli 30-godzinny czas pracy w tygodniu.
Nadgodziny
Nadgodziny są w Niemczech bardzo trudne do odzyskania. Nadgodzina to czas pracy który:
- wykracza poza umowny czas pracy
- był konieczny, tzn. trzeba było pracować w nadgodzinach ze względu na zadania w pracy
- pracodawca domagał się pracy w nadgodzinach lub przynajmniej ja akceptował
Problemem jest już wykazanie i ewentualne udowodnienie, że się w jakimś czasie pracowało: trzeba powiedzieć od której do której co się konkretnego gdzie robiło.
Przykład:
- 7.00 początek pracy na budowie/w pomieszczeniu/hali/na stanowisku/trasie
- do 8.10 praca nad częścią ściany/pismem/rozwożenie paczek w kwadracie…/jazda do miasta x
- 8.10 – 8.50 przejście do innej części budowy i transportowanie elementów/telefonowanie z osobami x, y …/naprawa auta/korek od … do …
- 08.50 – 9.00 powrót do pierwszej części budowy/praca nad nowymi aktami/układanie dostawy z… /dojazd do miejsca x, y
- 9.00 – 9.15 przerwa
Przykład odnosi się do jednego dnia.
Jeśli jest stały czas pracy do danej godziny (n.p. do 15.00 albo do 17.00 itd.) i jeśli pracownik pracuje n.p. przy powtarzających się procesach, na których przebieg nie ma wpływu (n.p. praca przy taśmie produkcyjnej), wtedy wystarczy przy czasie pracy do 15.00 wykazać czas miedzy 15.00 a 17.00. Jeśli jednak nie ma ustalonego końca dziennego czasu pracy, n.p. przy umowach mówiących o czasie pracy w tygodniu (n.p. 20 godz/tyg) wtedy trzeba przedstawiać cały konkretny dzień pracy. Oznacza to, że żeby wykazać n.p. 5 nadgodzin, trzeba przedstawiać cały konkretny dzień i potem cały konkretny tydzień pracy.
Jeśli szybkość wykonywania zadań zależy bezpośrednio od pracownika (prace budowlane, kierowcy itd.), wtedy pracodawca ma szansę powiedzieć, że praca w nadgodzinach nie była konieczna (pracownik pracował tak wolno, że dokończenie zadania wymagało pracy w nadgodzinach). Pracownik musi wtedy wykazywać cały dzień pracy.
O ile pracodawcy uda się przedstawić z taką dokładnością krótszy czas pracy, wtedy pracownik musi udowadniać konkretny czas pracy. Najczęściej można się powołać na świadków, ale kto z Państwa pamięta konkretne dni z taką dokładnością, oddalone n.p. 1, 2 lub więcej miesięcy temu?
Zdjęcia udowadniają tylko, że obiektyw kamery uchwycił jeden bardzo krótki moment – nie da się z tego wywnioskować, co się konkretnie w jakich godzinach działo.
Pracodawca ma obowiązek dokumentować czas pracy, ale dokumentacja może n.p. odpowiadać jego wyobrażeniom. Poza tym z wyjątkiem branży transportowej pracodawcy nie muszą dokumentacji czasu pracy wydawać pracownikom. W procesie pracownik w Niemczech nie możne się powołać na zapiski/dokumentację jaką posiada pracodawca.