parallax background

niemieckie prawo pracy


Rozwiązanie umowy o pracę w Niemczech / Koniec stosunku pracy

 

Umowa o pracę może być w Niemczech zawarta na czas określony. Ograniczenie na czas określony musi być zapisane na papierze z podpisami pracownika i pracodawcy.

 

Umowa na czas określony bez uzasadnienia może wynosić maksymalnie 2 lata. Do dwóch lat można 3 razy umowę przedłużyć. Od zawarcia ostatniej umowy na czas określony muszą minąć 3 lata.

 

Możliwe jest też w Niemczech ograniczenie w czasie umowy o pracę z powodów uznanych ustawą, np.: zastępstwo z powodu choroby, ciąży lub urlopu macierzyńskiego.

 

O ile nie zgadzamy się z ograniczeniem w czasie umów o pracę, wtedy do 3 tygodni od danego końca stosunku pracy musimy wnieść pozew do sądu pracy w Niemczech o uznanie stosunku pracy jako stosunek pracy „na czas nieokreślony“. O ile ograniczenie czasowe umowy będzie unieważnione, pracodawca w Niemczech przeważnie musi płacić za okres od końca umowy (według unieważnionego ograniczenia w czasie) i wniesienia pozwu aż do momentu wezwania pracownika do podjęcia pracy. Może to być kilka miesięcy i więcej. Dochód osiągnięty w międzyczasie trzeba odjąć od zarobków nie uzyskanych u pracodawcy w Niemczech, który błędnie zawarł umowy na czas określony. Z tego powodu pracodawcy w Niemczech zawierają często ugody dot. między innymi odprawy. Odprawa nie należy się jednak automatycznie, jest kwestią uznaniową (choć szeroko rozpowszechnioną).

 

Umowa o pracę może też skończyć się wypowiedzeniem (Kündigung). Do pierwszych 6 miesięcy pracodawca może zwalniać pracowników w Niemczech praktycznie bez ograniczeń. Liczy się moment dojścia wypowiedzenia. Jeśli jest ustalony tzw. okres próbny, wtedy okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie (w niektórych branżach jeszcze mniej).

 

Po 6 miesiącach, jeśli pracodawca z Niemiec zatrudnia więcej niż 10 osób, wtedy do zwolnienia trzeba powodów określonych ustawą - często pracodawcy w Niemczech mają problemy z wykazaniem powodów wystarczających do zwolnienia według ustawy (Kündigungsschutzgesetz).

Aby unieważnić zwolnienie trzeba do trzech tygodni od otrzymania wypowiedzenia wnieść pozew do jakiegokolwiek sądu pracy w Niemczech, wystarczy wysłać faks z podpisanym pozwem (uwaga na założenia formalne czyli: konkretny wniosek, dokładne dane stron sporu i informacje dot. sprawy, najlepiej dołączyć do pisma wypowiedzenia) do 24:00 ostatniego dnia trzeciego tygodnia.

Jeśli wypowiedzenie będzie unieważnione, pracodawca w Niemczech przeważnie musi płacić za okres od końca umowy według unieważnionego wypowiedzenia do momentu wezwania pracownika do podjęcia pracy. Może to być kilka miesięcy i więcej. Dochód osiągnięty w międzyczasie trzeba odjąć od zarobków nie uzyskanych  u niesłusznie zwalniającego pracodawcy. Z tego powodu pracodawcy w Niemczech zawierają często ugody dot. między innymi odprawy. Odprawa nie należy się jednak automatycznie, jest kwestia uznaniową (choć szeroko rozpowszechniona).

 

Wypowiedzenie musi mieć formę pisemną, tzn. z podpisem osoby uprawnionej. Takie pismo musi dojść do drugiej strony umowy. Okres wypowiedzenia liczy się w Niemczech od momentu dojścia wypowiedzenia na piśmie.

Jeśli wrzuci się do skrzynki pocztowej wypowiedzenie po 18.00, wtedy dochodzi ono w świetle prawa następnego dnia. Jeśli ktoś nie chce odebrać wypowiedzenia wręczonego mu ręcznie, wtedy jest traktowany jakby je dostał w momencie próby wręczenia. Nie ma to zastosowania do awizo, chyba że pracownik wiedział o tym, że jest do niego w drodze wypowiedzenie!

Okresy wypowiedzenia:

  • okres próbny (maks. 6 miesięcy) – dwa tygodnie (uwaga na poszczególne branże!)
  • przy zatrudnieniu do 2 lat – 4 tygodnie do końca miesiąca lub 15. następnego miesiąca (n.p. dojście wypowiedzenia 4. danego miesiąca – koniec umowy 15. kolejnego miesiąca).
  • przy zatrudnieniu powyżej 2 latach – miesiąc do końca miesiąca kalendarzowego,
  • itd.