Własna działalność czy umowa o pracę? – przykłady z Niemiec

Własna działalność czy umowa o pracę? – przykłady z Niemiec

Lepiej pracować w Niemczech na umowie o pracę:

– ma się wtedy prawo do płatnego urlopu,

– ma się wtedy prawo do płatnego chorobowego od pracodawcy,

– ma się bez dodatkowych opłat prawo do płatnego chorobowego od kasy chorych,

– można korzystać z ochrony przed zwolnieniami,

– składki i podatki płaci za nas pracodawca.

Dla niemieckich pracodawców oczywiście dużo wygodniejsze i tańsze jest mieć siłe roboczą na własnej działalności…

Stosunek pracy/własna działalność – o różnicy decyduje w Niemczech przede wszystkim to, jak dana współpraca wyglądała w rzeczywistości. Zapisy w samej umowie są w Niemczech drugorzędne.

Oto kilka przykładów z praktyki niemieckich sądów:

Zakłady produkcyjne w Niemczech

W przypadku wykonywania pracy w zakładach produkcyjnych z reguły przyjmuje się, że istnieje stosunek pracy. Pracownik przemysłowy stanowi tradycyjny standardowy przypadek pracownika – tym przypadku występuje włączenie w organizacje pracy; czasowo osoba pracująca jest zobowiązana do pracy w konkretnych godzinach; podobnie jest co do miejsca i zazwyczaj także konkrentych zadań.

Sprzątanie dla niemieckich firm sprzątających

Pracownicy sprzątający i osoby sprzątające są w Niemczech z reguły pracownikami firmy sprzątającej. Dotyczy to już samego faktu, że zazwyczaj mają wyznaczone miejsce do sprzątania, nie są wolni w wyborze czasu wykonania pracy, a środki czystości są dostarczane przez zleceniodawcę.

Hostessy

Hostessy, które regularnie zajmują się obsługą gości zewnętrznych, mogą w Niemczech w zależności od treści umowy być wolnymi współpracowniczkami lub pracować na podstawie umowy o pracę.

Doradcy klienta

Doradcy klienta, którzy mają za zadanie szkolić klientów swojego pracodawcy w zakresie obsługi urządzeń zgodnie z terminowymi życzeniami oraz w pomieszczeniach tych klientów według wytycznych pracodawcy, są w Niemczech z reguły pracownikami.

Konsultant farmaceutyczny

Tak zwany konsultant farmaceutyczny jest pracownikiem, jeśli w przydzielonym mu obszarze musi odbyć średnio dziesięć wizyt lekarskich dziennie, przedstawić indywidualne dowody przeprowadzonych rozmów oraz dwa razy w tygodniu złożyć raporty z wizyt. Dowolne różnice między pracownikami a “wolnymi” konsultantami farmaceutycznymi przy zasadniczo takim samym wykonywaniu obowiązków przemawiają za jednolitą klasyfikacją prawną wszystkich pracowników. Inaczej może być oceniana sytuacja, jeśli konsultant farmaceutyczny może samodzielnie decydować, których lekarzy i kiedy odwiedza w wyznaczonym obszarze.

Fizjoterapeuci

Fizjoterapeuci, którzy są zatrudnieni w niemieckich gabinetach lub szpitalach, z reguły pracują pod kierownictwem innych i są pracownikami, a nie osobami na własnej działalności. Nie ma znaczenia, że „własni” pacjenci są rozliczani przez gabinet, o ile praca jest w istotny sposób zorganizowana przez osoby trzecie.

Taksówkarze

W przypadku taksówkarzy status pracownika zależy w Niemczech od stopnia integracji z przedsiębiorstwem oraz od stopnia podporządkowania poleceniom. Problem polega na tym, że także taksówkarze zatrudnieni jako wolni współpracownicy są z reguły zatrudniani w taki sam sposób jak etatowi kierowcy… Decydujące jest, czy pracodawca może dysponować pracą taksówkarza w określonych ramach czasowych. Wyznaczenie godzin pracy lub zobowiązanie do dotrzymania określonych terminów nie prowadzi jeszcze do powstania stosunku pracy.

Jeśli taksówkarze mogą w każdej chwili “wymeldować się” z centrali i zwrócić taksówkę, nie są zobowiązani do przestrzegania minimalnych i maksymalnych godzin pracy, czasów obecności lub dyżurów, a miejsce wykonywania pracy wynika z danego zlecenia przewozowego, a także, jeśli kierowcy dorywczy mogą odmawiać przyjmowania zleceń – wtedy przemawia to w Niemczech przeciwko uznaniu stosunku pracy.

Transport

Mały przedsiębiorca transportowy, który jest zobowiązany do przyjmowania zleceń transportowych i ma prawo odmówić przyjęcia zleceń maksymalnie przez 20 dni w ciągu roku oraz jest dokładnie związany co do czasu realizacji zleceń, może być w Niemczech uznany za pracownika. O podporządkowaniu i statusie pracownika świadczy również to, że przewoźnik jest zobowiązany do świadczenia usług tylko dla jednego kontrahenta i występuje jako przedstawiciel tego zleceniodawcy.

Przewoźnik, który wprawdzie świadczy usługi tylko dla jednego zleceniodawcy, nie jest pracownikiem, jeśli ani czas trwania, ani początek i koniec jego dziennego czasu pracy nie są określone, a także jeśli ma – i to nie tylko teoretyczną – możliwość wykonywania przewozów dla własnych klientów na własny rachunek. To, czy faktycznie korzysta z tej możliwości, nie jest decydujące.