Pieniądze po bezprawnym zwolnieniu z pracy w Niemczech – obowiązek szukania nowego etatu.

Pieniądze po bezprawnym zwolnieniu z pracy w Niemczech – obowiązek szukania nowego etatu.

Kiedy ktoś dostaje wypowiedzenie z pracy w Niemczech, może pójść z tym do sądu jeśli

– zakład zatrudnia więcej niż 10 pracowników,

– minęło 6 miesięcy od początku pracy.

Na pozew ma się 3 tygodnie od otrzymania wypowiedzenia na piśmie.

Co się dzieje kiedy wygramy?

Otóż wtedy liczone jest tzw. niemieckie postojowe – czyli pieniądze za okres po zwolnieniu z pracy. Są to te same pieniądze, które dostaje się za wykonywaną pracę (ale bez diet!).

Jedno ograniczenie – odejmuje się od postojowego w Niemczech świadczenia i zarobki uzyskane po zwolnieniu z pracy w Niemczech.

Jeśli ktoś zaniecha podjęcia nowej pracy, wtedy odejmuje się zaniechany tym samym zarobek – o tym jest ten artykuł.

Oto najnowszy przykład z praktyki niemieckiego Federalnego Sądu Pracy:

Pan Janek pracował od 1991 w firmie jako pomocnik.

17.11.2017 dostał zwolnienie – w trybie natychmiastowym. W 2020 sąd apelacyjny w Niemczech uznał, że zwolnienie było bezprawne i stosunek pracy dalej trwa.

Pan Janek odbył osobistą rozmowę z agencją pracy po tym, jak wcześniej poinformował agencję o otrzymaniu wypowiedzenia. Następnie pan Janek otrzymywał zasiłek dla bezrobotnych do stycznia 2019 r.

W tym czasie agencja pracy nie składała panu Jankowi żadnych ofert pracy, ponieważ – jak wynika z korespondencji mailowej nie życzył on sobie tego i oświadczył, że może aplikować, jeśli zostanie do tego zmuszony. Pan Janek oznajmił też, że będzie informował każdego potencjalnego pracodawcę przy ubieganiu się o pracę – jeszcze przed rozmową kwalifikacyjną – że toczy się postępowanie sądowe z jego ostatnim pracodawcą i że koniecznie chce tam dalej pracować. Nie podejmował w tym okresie żadnych samodzielnych starań o znalezienie innego zatrudnienia. Firma Pana Janka nie przesłała mu żadnych ofert pracy, na które mógłby aplikować i uzyskać rozsądne wynagrodzenie.

Od maja 2019 r. do listopada 2019 r. pan Janek składał różne podania o pracę. W sierpniu 2019 r. pan Janek pracował w X GmbH – zarobił tam około 2.000,00 € brutto. Od 1 lutego 2020 r. do 31 lipca 2020 r. (łącznie 6 miesięcy) był zatrudniony na Minijob (aktualnie max. 520,00 € miesięcznie). Zarobił tutaj łącznie ponad 2.500,00 EUR brutto.

Pan Janek podliczył postojowe za okres 1 grudnia 2018 do 31 sierpnia 2020 (21 miesięcy postojowego!); odjął przy tym pieniądze otrzymane z urzędu pracy i z nowych zatrudnień – wyszło mu ponad 80.000,00 €, o które wniósł pozew przeciwko staremu pracodawcy.

Oto argumenty sądu za odrzuceniem pozwu pana Janka:

W Niemczech pracodawca może odmówić wypłaty postojowego po niesłusznym zwolnieniu, jeżeli można zarzucić pracownikowi

– umyślne pozostawanie bezczynnym po zwolnieniu i niepodjęcie innej pracy, która jest dla niego do zaakceptowania,

– albo umyślne uniemożliwienie przez pracownika podjęcia pracy,

– albo celowe uniemożliwianie zaoferowania mu rozsądnej pracy.

Żeby tego uniknąć ważne jest zarejestrowanie się w urzędzie pracy miejsca zamieszkania. W Niemczech powinno się to zrobić w przeciągu 3 dni roboczych od otrzymania zwolnienia. Dla mieszkających w Niemczech – można to zrobić przez internet tutaj:

https://www.arbeitsagentur.de/arbeitslos-arbeit-finden/arbeitslosengeld

Jeśli pracownik zgłosi się urzędu pracy w poszukiwaniu pracy po zakończeniu umowy i skorzysta z oferty pośrednictwa pracy, wtedy zwykle nie zostanie oskarżony o umyślną bezczynność.

W zalezności od okoliczności samo czekanie na rozsądną ofertę ze strony urzędu pracy może nie wystarczyć. W zależności od okoliczności może istnieć obowiązek pracownika do złożenia własnej oferty, jeśli dowiedział się o realistycznej i rozsądnej możliwości zatrudnienia. Pracownik nie jest jednak zobowiązany do niestrudzonego poszukiwania rozsądnej pracy (np. 8 godzin dziennie szukać ogłoszeń i pisać podania o pracę).

Pracodawca ma w Niemczech też prawo do wysłania pracownikowi odpowiednich ofert pracy, np. z ogłoszeń prasowych lub prywatnych “portali pracy”, aby aktywnie zachęcić pracownika do rozważenia zatrudnienia w innym miejscu.

Zatrudnienie w nowym miejscu musi odpowiadać zdrowemu rozsądkowi. Ocenia się to w szczególności w zależności od osoby nowego pracodawcy, rodzaju nowej pracy lub innych warunków nowej pracy. Pracownik nie może odrzucić nowej oferty i przy tym powoływać na to, że w nowej pracy byłyby niższe zarobki w porównaniu do poprzedniej pracy. Zasadniczo jednak pracownik nie musi godzić się w Niemczech na znaczne pogorszenie warunków pracy. Inna działalność nie może być również sprzeczna z obowiązkami wynikającymi z rozwiązanego stosunku pracy (dlatego na przykład nie można domagać się podjęcia pracy w konkurencyjnej firmie, która narusza klauzulę o zakazie konkurencji).

Na pierwszym etapie procesu o pieniądze za okres po niesłusznym zwolnieniu pracodawca musi w Niemczech przedstawić konkretne dowody na to, że w okresie po niesłusznym zwolnieniu istniały możliwości zatrudnienia pracownika. W odniesieniu do wysiłków agencji pośrednictwa pracy, pracodawca ma również prawo do informacji od pracownika.

Jeśli pracownik wykaże w Niemczech po zwolnieniu skasowanym przez sąd pracy, że po zakończeniu stosunku pracy zarejestrował się w urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy i odpowiednio zareagował na jej oferty pośrednictwa pracy, zwykle nie zostanie oskarżony o umyślną bezczynność i nie straci pieniędzy za okres po niesłusznym zwolnieniu.

Tyle że Pan Janek oznajmił urzędowi pracy, ze będzie – nawet nie pytany – pisał potencjalnym pracodawcom o tym, że trwa proces ze starym pracodawca… Sąd ocenił, że robił to specjalnie po to, żeby udaremnić zatrudnienie na nowym stanowisku. Nie uratowało go nawet to, że w międzyczasie pracował 1 miesiąc na pełen etat i potem tzw. Minijob…

(sygnatura sprawy – BAG 5 AZR 177/23)