1. Ubezpieczenie od bezrobocia „kuroniówka“ i „Arbeitslosengeld I“ – skutki wyjazdu do Niemiec.

Polskie okresy składkowe.

Zaliczone muszą być okresy zatrudnienia w Polsce, jeśli między wystąpieniem bezrobocia oraz złożeniem wniosku w Niemczech miało miejsce zatrudnienie w Niemczech.

Poprzednie zatrudnienie w Niemczech nie jest wymagane, jeśli okresy składkowe w Polsce miały miejsce w ramach zatrudnienia w ramach konstelaji transgranicznych, czyli jeśli n. p.

– ktoś mieszka w Niemczech i udaje się do pracy codziennie do Polski (tzw. “Grenzgänger”), lub jeśli

– centrum życia i pobytu (tzw. “Lebensmittelpunkt”) zotaje zachowane w Niemczech pomimo zatrudnienia w Polsce, lub jeśli

– chodzi o przypadki oddelegowania według zasad europejskich (tzw. “Entsendung”).

Do wykazania czasów składkowych z Polski potrzebne jest odpowienie zaświadczenie od polskiego urzędu pracy na odpowiednim fomularzu.

Eksport niemieckich świadczen Arbeitslosengeld I do Polski.

Możliwe jest tzw. “zabranie ze sobą” świadczen z tytułu bezrobocia na zasadach Arbeitslosengeld-I, na okres 3 miesięcy, który może zostać przedłużony na 6 miesięcy.

Warunki:

– brak zatrudnienia,

– zameldowanie w niemieckim urzędzie pracy („Agentur für Arbeit“),

– spełnienie warunków otrzymywania Arbeitslosengeld I,

– poszukiwanie pracy w innym kraju Uni Europejskiej (czyli w naszym przypadku w Polsce),

– istenienie odpowiedniej ilości okresów składkowych,

– posiadanie obywatelstwa jednego z krajów Unii Europejskiej.

Wzięcie świadczenia do Polski zależy od uprzedniego złożenia wniosku na odpowienim formularzu przed wyjechaniem do innego kraju UE.

Wnioskodawca powinien przed wyjazdem stać przynajmniej przez 4 tygodnie do dyspozycji urzędu pracy. Bieże się to z tąd, że narodowy rynek pracy ma pierwszeństwo przed rynkiem pracy innego kraju UE.

Okres 4 tygodni może być skrócony, jeśli znalezienie pracy w kraju (czyli w Niemczech) w najbliższym czasie jest mało prawdopodobne, lub jeśli z nieuniknionych okoliczności nie jest możliwe podjęcie pracy w Niemczech, ale wciąż można pracować za granicą.

Wypłata świadczenia jest możliwa dopiero od dnia zameldowania się w urzędzie pracy miejsca zamieszkania w Polsce. Warunki uzyskania i utrzymania prawa do świadczenia kierują się wciąż prawem niemieckim, czyli istotne są przepisy związane ze staraniem się o nową pracę i dokumentację tych starań, podjęcie nowej pracy itd. (patrz poniżej).

Podczas pobierania świadczeń pozostajemy ubezpieczeni w niemieckiej kasie chorych i możemy korzystać ze świadczeń w ramach ubezpieczenia. O ile w okresie pobierania świadczeń (czyli 3 do 6 miesięcy) zachorujemy – wtedy przy spełnieniu warunków informacyjno-dokumentacyjnych – możemy do 72 tygodni otrzymywać chorobowe z kasy chorych. W takich konstelacjach praktycznie zawsze można liczyć się z wezwaniem na stawienie sie na komisję lekarską w Niemczech. Przejazd i ewentualny nocleg musi być opłacony przez kasę chorych przed wyjazdem do komisji.

Delegacja z Polski – podleganie polskim przepisom socjalnym.

O ile jesteśmy delegowani i w ramach delegacji nie przebywamy w Polsce i pracujemy w Niemczech dłużej niż 12 miesięcy, wtedy podlegamy niemieckim przepisom ubezpieczenia społecznego. Inaczej jest, jeśli jesteśmy w posiadaniu zaświadczenia A1 (wcześniej E-101). Wtedy niezależnie od okoliczności podlegamy przepisom polskiego prawa socjalnego.

Tak samo jest, jeśli jesteśmy wypożyczani przez polską firmę wyporzyczającą pracowników firmie w Niemczech. Zaświadczenie A1 blokuje wszelkie starania urzędów odpowiedzialnych za ściąganie składek socjalnych jak i organów ścigania badających podejrzenie o nieodprowadzanie składek niemieckich. Składki niemieckie oznaczają dla pracodawcy mniej więcej prawie 40 % pensji brutto musza odprowadzać do kas publicznych, tzn. że żeby na rękę dostać 1000,- € netto przy 1. klasie podatkowej w Niemczech musimy zarobić mniej wiecej 1.400,- € brutto.

Również i w Polsce wysokość składek jest wysoka. Jednak polskie prawo pracy nie przewiduje takiej ochrony jak prawo niemieckie: pracownik może być zwolniony na zasadach polskich, nie obowiązuje go po powrocie do Polski ochrona przed zwolnieniami taka, jaka obowiazuje w Niemczech. Nie obowiazują go te same przepisy dotyczące urlopu i chorobowego. Koniec końców nie dotyczą go po powrocie do Polski i w przypadku roszczeń powstających po powrocie do kraju te same przepisy o pomocy procesowej – co oznacza, że w polskich realiach jest dużo trudniej znaleźć pomoc prawną w tak skomplikowanych kwestiach prawniczych.

Doświadczenie uczy, że siła robocza z Polski angażowana w powyższy sposób w Niemczech wykazuje nieskie zainteresowanie skutkami niedoskonałości polskiego systemu ubezpieczeń społecznych. W ramach zaangażowania pracowników w branżach produkcyjnej i usług na niskim poziomie zarobkowym (jak na warunki niemieckie), czyli w tzw. Niedriglohnbereich, oznacza powyższa zasada spore oszczędności dla pracodawców tych branż.

1. Niemieckie świadczenia z tytułu bezrobocia – „Arbeitslosengeld I“ – założenia.

Stan bezrobocia („Arbeitslosigkeit“).

Stan bezrobocia – czyli pierwsze założenie prawa do ALG-I – istnieje, jeśli w danym okresie znajodwalśsmy (lub wciąż znajdujemy się) bez zatrudnienia.

Po pierwsze musimy poszukiwać w ogóle miejsca pracy. Jeśli chcemy przejść na wlasna działaność i nie szukamy w związku z tym miejsca pracy jako pracownik – czyli na umowie o prace i z faktycznym zastosowaniem zasad stosunku pracy – nie należy nam się ALG-I.

Po drugie musimy być “bez zatrudnienia” (tzw. “Beschäftigungslosigkeit”). Oznacza to, iż stosunek pracy wciąż może istnieć, lecz nasza siła robocza nie jest przez pracodawcę wykorzystywana. Jest tak, jeśli

– zostaliśmy zwolnieni i trwa proces o unieważnienie wypowiedzenia,

– lub jeśli pracodawca jednostonnie odmówił wykorzystywania naszej siły roboczej,

– jeśli pracodawca nie wydaje pracownikowi dyspozycji co do pracy i przez to nie wykonujemy pracy.

Pomimo istnienia stosunku pracy i wykonywania pracy przez pracownika można otrzymać świadczenia z tytułu bezrobocia, jeśli pracodawca za przepracowany okres poprostu nie płaci (tzw. “Gleichwohlgewährung”). Istotne jest przy tym jednak miejsce pobytu w Niemczech podczas nastąpienia takiej sytuacji, czyli rownież pobyt na terenie Niemiec w weekend.

Następnym założeniem jest szukanie miejsca pracy (“Beschäftigungssuche” lub „Eigenbemühungen“). Założenie to jest spełnione, kiedy

– wypełniamy obowiązki z tzw „Eingliederungsvereinbarung“ (czyli kontraktu z urzędem o konkretnych staraniach w celu znalezienia pracy),

– kooperujemy z osobami lub instytucjami trzecimi zajmującymi się pośrednictwem pracy i zajmującymi się naszym przypadkiem,

– korzystamy z mozliwości poszukiwania pracy przez programy udostępniane w urzędach pracy.

Poszukiwania muszą dotyczyć miejsc pracy, które możemy bez uszczerbku zająć (tzw. „Zumutbare Beschäftigung“). O ile dzienny czas pracy wynosi więcej niż 6 godzin, wtedy dojazdy „w tą i z powrotem“ rzędu do 2,5 godzin są z zasady do zaakeceptowania. O ile dzienny czas pracy wynosi 6 lub mniej niż 6 godzin, wtedy czas dojazdów w „tą i z powrotem“ nie może przekroczyć 2 godzin. O ile jest przweidywalne, że nie znajdzie się pracy w przeciągu pierwszych 3 miesięcy wtedy urząd może domagać się przeprowadzki. Możemy odmowić, jeśli przemawiają za tym względy rodzinne.

Praca jakiej szukamy nie musi mieć nic wspólnego z naszym wykształceniem i naszymi doświadczeniami, choć wiekszość urzędów akceptuje skupianie się na miejscach pracy związnych z dotychczasowymi doświaczeniami i wykształceniem.

Dyspozycyjnść i osiągalność („Verfügbarkeit“ i „Erreichbarkeit“).

Dyspozycyjność oznacza, że poza własnymi straniami o nowe miejsce pracy musimy być do dyspozycji w ramach starań urzędu o znalezienie nam pracy. Generalnie można wychodzić z założenia, że urząd pracy musi być w stanie osiągnąć Państwa w przeciągu jednego dnia. Tzn. że urząd może listem który dojdzie 10. danego miesiąca wezwać Państwa na 11., czyli na następny dzień.

Jest to poniekąd zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że Arbeitslosengeld I jest w przypadku zarobków rzędu 1.500,- € netto miesięcznie dla osoby bez obowiazków alimentacyjnych ważnym elementem zabezpieczenia dochodu. Jest to o tyle bardziej istotne, iż odprawa wypłacana w ramach sporów o wypowiedzenie przy odpowiednim skonstruowaniu nie wpływa ani na wysokość ani na moment wypłaty świadczenia Arbeitslosengeld I. Chodzi nierzadko w branżach o zarobkach ponad stawkami minimalnymi branż tak zwanego Niedirglohnbereich o poważne pięciocyfrowe sumy, wypłacane poza odprawą. Ustawodawca ułatwia w ten sposób rozstanie się pracodawcy i pracownika pomimo tak naprawdę niesolidarnego w stosunku do wspólnoty ubezpieczonych („Versichertengemeinschaft“) zachowania. Alternatywą byłby jednak powrot do napiętego stosunku pracy – być może koniec konców maja być w ten sposób chronine kasy chorych.

Możliwe jest wzięcie urlopu do 3 tygodni w roku. Trzeba przed wyjazdem mnieść wniosek do urzędu.

Zameldowanie jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“ – § 141 SGB III) i zameldowanie jako poszukujący pracy („Meldung als arbeitssuchend“ – § 38 SGB III).

Zameldowanie jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“) musi być podjęte osobiście w urzędzie pracy. Może ono mieć miejsce do trzech miesięcy przed początkiem bezrobocia. O ile zameldowanie miało miejsce wcześniej niż 3 miesiące przed początkiem stanu bezrobocia, tzn. stosunek pracy konczy sie później niż pierwotnie przwidywano, wtedy najlepiej powtorzyć je gdy tylko dowiemy się o innym końcu stosunku pracy.

Obowiązek zameldowania jako bezrobotny ma na celu możliwie wczesne podjęcie starań urzędu pracy w celu znalezienia innego miejsca pracy. Niewątpliwie celem jest też zapobieganie nadużyciom.

Dalej sięga obowiązek do zameldowania jako poszukujący pracy („Meldung als arbeitssuchend“). Tutaj mamy albo czas do 3 miesięcy przed znanym końcem stosunku pracy albo do 3 dni od otrzymania wiadomości o zakończeniu stosunku pracy (w przypadku kiedy skończy się on wcześniej niż za 3 miesiące od otrzymania wiadomości).

Wystarczy również przesłanie urzędowi pracy danych osobistych dot. decyzji powodującej koniec stosunku pracy (czyli n. p. kopia wypowiedzenia i krótka informacja od kiedy pracujemy dla danego pracodawcy jak i nasz adres) o ile osobiste zameldowanie będzie miało miejsce później na umowionym terminie w urzędzie pracy.

Obowiązek do zameldowania jako poszukujący pracy („Meldung als arbeitssuchend“) pozostaje w mocy nawet jeśli mamy zamiar wnieść pozew o unieważnienie wypowiedzenia.

Termin 3 miesięcy lub 3 dni biegnie od początku dnia po dniu, w którym dowiedzieliśmy się o końcu stosunku pracy.

Przykład 1: otrzymanie wypowiedzenia 01. czerwca w poniedziałek – koniec stosunku pracy 30. czerwca – upłynięcie terminu 3 dni z uplynieciem 04. czerwca, czyli czwartku (mamy czas do 24:00). O ile 04. czerwca byłby dniem, w którym urząd nie pracuje, wtedy termin 3 dni upływa z upłynięciem 05. czerwca.

Przykład 2: stosunek pracy na czas ograniczony do  31. sierpnia – upłynięcie terminu 3 miesięcy z upłynięciem 31. maja (mamy czas do 24:00). O ile 31. września byłby dniem, w którym urząd nie pracuje, wtedy termin 3 dni upływa z upłynięciem kolejnego dnia – 01. czerwca.

Do niedawna uznawanym usprawiedliwieniem spóźnionego zameldowania była niewiedza o obowiązku zameldowania jako poszukujący pracy („Meldung als arbeitssuchend“). Nie była ona uznawana, jeśli pracodawca zwrocił nam uwagę na ten obowiązek (n. p. wzmianka o „… § 38 SGB III…“ na końcu wypowiedzenia).

Skutkiem spóżnionego zameldowania jako poszukujący pracy („Meldung als arbeitssuchend“) jest jednorazowa sankcja w formie redukcji pierwszej wypłaty świadczenia o 7 dni.

Zameldowanie jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“ – § 141 SGB III) ma wpływ na wypłatę świadczeń o tyle, że świadczenie będzie liczone od dnia zameldowania jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“ – § 141 SGB III).

Okresy składkowe („Anwartschaftszeiten“).

Świadczenie Arbeitslosengeld I dostanie tylko osoba, która w przeciągu okresu ramowego ostatnich 2 lat (tzw. „Rahmenfrist“) wykaże 12 miesięcy okresów składkowych. Okres ramowy 2 lat zaczyna się od dnia poprzedzającego dzień zameldowania się jako bezrobotnym („Arbeitslosenmeldung“ – § 141 SGB III).

Przykład: Zameldowanie w urzędzie pracy 14. czerwca, koniec stosunku pracy 31. lipca 2015, okres 2 lat liczy się wstecz aż do 01. sierpnia 2013.

O ile istniały już wcześniej okresy ramowe, w których było spełnione założenie 12 miesięcy składkowych, to nie są części tych okresów ramowych uwzględniane w określaniu okresu ramowego – tzn. że ten skraca się. W ten sposób ustawodawca niemiecki unika ciągłego przeplatania się okresów krótkich zatrudnień i świadczenia ALG-I.

12 miesięcy okresów składkowych – mogą to być nie tylko okresy pracy na czarno, za które pracodawca powinien odprowadzić składki, w tym przypadku moze być problemem wykazanie że takie stosunki pracy wogóle miały miejsce. Okresami składkowymi mogą być również okresy chorobowego, również tego wypłacanego z kasy chorych jak i okresy wychowawcze do 3. roku życia, o ile były te okresy poprzedzane okresami składkowymi z innych powodów (tzn. również okres wychowawczy przed chorobowym i okres chorobowy przed wychowawczym).

1. Okresy wypłaty świadczenia – czyli jak długo można dostawać Arbeitslosengeld I?

O ile w przeciągu ostatnich 2 lat wykażemy 12 miesięcy okresów składkowych, wtedy należy nam się ALG-I przez 6 miesięcy,

o ile wykażemy

16 miesięcy składkowych – należy nam się 8 miesięcy wypłaty świadczenia,

20 miesięcy składkowych – należy nam się 10 miesięcy wypłaty świadczenia,

24 miesięcy składkowych – należy nam się 12 miesięcy wypłaty świadczenia.

O ile

skończyliśmy 50. rok życia i mamy za sobą 30 miesięcy składkowych bez przerwy – należy nam się 15 miesięcy wypłaty świadczenia,

skończyliśmy 55. rok życia i mamy za sobą 36 miesięcy składkowych bez przerwy – należy nam się 18 miesięcy wypłaty świadczenia,

skończyliśmy 58. rok życia i mamy za sobą 48 miesięcy składkowych bez przerwy – należy nam się 24 miesięcy wypłaty świadczenia.

1. Wniosek o wypłatę Arbeitslosengeld I.

Jako wniosek jest traktowane zameldowanie sie jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“ – § 141 SGB III). Można ustalić, że wniosek ma się odnosić do okresu późniejszego, urząd pracy ma obowiązek doradzić w kwestii decyzji co do czasu w od którego mają być wypłacane pieniądze. Zaniedbanie tego może doprowadzić do tego, że będziemy mieli prawo domagać się odszkodowania.

1. Teilarbeitslosengeld

O ile mamy kilka umów o pracę i stracimy jedną z nich, wtedy będziemy mogli do 6 miesięcy otrzymać Arbeitslosengeld I co do tego stosunku pracy. Nie ma to zastosowania, jeśli straconym miejscem pracy był tzw. Minijob.

1. Wysokość Arbeitslosengeld I

Obliczając wysokość ustawa odnosi się do średnich dziennych zarobków w skali ostatnich 12 miesięcy. Od tego odejmuje się ryczałtem składki na ubezpieczenia socjalne i podatek dochodowy. W zalezności od tego czy mamy dzieci otrzymamy 67 % (z dziecmi) lub 60 % takiej sumy netto (bez dzieci).

67 % otrzymamy również jeśli jesteśmy w związku małżenskim, małżonka/małżonek ma dziecko i obydwoje żyją razem (przeciwieństwo: separacja) i podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (czyli przebywają na terenie niemiec – małżonka/małżonek przynajmniej od poniedziałku do piątku).

Podstawa do obliczania wysokości.

Podstawą jest średni zarobek na tydzień w okresie ramowym ostatnich 12 miesięcy. O ile w przeciągu ostatnich 12 miesięcy nie wykażemy 150 dni za które możemy domagać się wypłaty jako pracownik, okres ramowy przedłuża się do 24 miesięcy. Podobnie jest, jesli średni zarobek ostatnich 12 miesięcy jest niższy od średniego zarobku dalszych 12 miesięcy o przynajmniej 25 %. Jeśli przedłożymy urzędowi dokumentacje z której wynika taka rożnica, trzeba obliczać świadczenia na podstawie okresu ramowego 24 miesięcy.

Nie uwzględniane są okresy wychowacze za które był wypłacany tzw. Elterngeld lub Erziehungsgeld, oraz okresy wychowawcze, w których zajmowanie się dzieckiem do 3. roku życia miało wpływ na obniżenie się średnich zarobków lub średniego czasu pracy. Za takie okresy uwzględniane są zarobki z pozostałego czasu pracy.

Uwzględnia się tylko zarobki faktycznie wypłacone lub zaskarżone w drodze sądowej, jeśli niewypłacenie polega tylko i jedynie na niewypłacalności pracodawcy. Po procesie o pensje stare decyzje dotyczące Arbeitslosengeld I mogą być poprawione.

Po obliczeniu na tej podstawie dziennej stawki brutto, odejmuje się od niej 21 % ryczałtu na ubezpieczenia społeczne i podatek dochodowy. Przy podatku dochodowym jest uwzględniana zmieniona klasa podatkowa od momentu spełnienia jaj warunków. Ryczałt na dzieci nie jest uwzględniany, inne ryczałty są uwzględniane jeśli nalezą się wszystkim pracownikom.

1. Arbeitslosengeld I – sankcje

Arbeitslosengeld I jest świadczeniem o charakterze składkowym. W tym przypadku ustawodawca przewiduje sankcje dla ubezpieczonych, którzy swoim zachowaniem przyczynili się do potrzeby pobierania świadczeń.

Pierwszym takim przypadkiem jest doprowadzenie do zakończenia stosunku pracy (tzw. „Arbeitsaufgabe“). Jeśli sami złożymy wypowiedzenie lub doprowadzimy pracodawce do złożenia uzasadnionego wypowiedzenia z powodów dyscyplinarnych, wtedy nakładana jest sankcja do 12 tygodni.

Jeśli stosunek pracy i tak miał się zakończyć w przeciągu 6 tygodni od zdarzenia doprowadzającego do wypowiedzenia, wtedy sankcja trwa 3 tygodnie; w przypadku zakończenia stosunku pracy niezależnie od powodu zwolnienia w przeciągu 12 tygodni od momentu zdarzenia doprowadzającego do wypowiedzenia, wtedy skancja trwa 6 tygodnie.

Sankcja 12-/6- lub 3-tygodniowa oznacza, że okres pobierania świadczeń skróci się o 12/6/3 tygodnie.

Nie jest takim przypadkiem – doprowadzenia do zakonczenia stosunku pracy („Arbeitsaufgabe“) – jeśli wypowiedzenie nastąpiło z przyczyn leżących w osobie pracownika („personenbedingte Gründe“ – takie jak n. p. choroba). Zaakceptowanie takiego wypowiedzenia nie wywoła sankcji.

Sankcje wywołuje wypowiedzenie pracodawcy oparte o powody ekonomiczne (tzw. „Betriebsbedingte Gründe“) lub leżące w osobie pracownika (tzw. „personenbedingte Gründe“) jeśli zostało zainicjowane przez pracownika. Urząd pracy stara się przeważnie dowiedzieć, czy wypowiedzenie było zainicjowane przez pracownika pisemnymi formularzami jakie pracodawca musi wypełnić. Mogą one służyć do dalszych dochodzeń ze strony urzędu. Tzn. że jeśli dogadamy się z pracodawcą, żeby dostać wypowiedzenie oparte o 2 powyższe powody tak żeby nie dostać sankcji, może taka sankcja być nałożona, jeśli urząd dowie się, że wypowiedzenie tak naprawdę zostało zainicjowane przez pracownika.

Sankcje wywołują zakończenia stosunków pracy za porozumieniem stron („Aufhebungsvertrag“ i „Abwicklungsvertrag“). Wyjątkiem jest sytuacja, w której

– pracodacwa zagroził wypowiedzeniem opartym na powodach ekonomicznych („betriebsbedingte Gründe“),

– za zakończenie stosunku pracy otrzymaliśmy odprawe rzędu 0,25 do 0,5 miesięcznej pensji za rok trwania stosunku pracy

– moment zakończenia stosunku pracy jest taki sam, jak w przypadku zwykłego wypowiedzenia.

Sankcja nie może być nałożona, jeśli poza powodami dyscyplinarnymi istniały powody do zwolnienia ze względów zdrowotnych lub ekonomicznych. Podobnie jest, jeśli urząd pracy odmówi szukania nowego miejsca pracy i istniała realistyczna szansa na na znalezienie nowego miejsca pracy do końca starego stosunku pracy.

Jeśli nie można zarzucić nam zaniedbania lub zamiaru w stosunku doprowadzenia do zakończenia stosunku pracy (tzw. „Arbeitsaufgabe“) lub brak jest szans znalezienia nowego miejsca pracy, wtedy sankcja nie może być nałożona. Coś takiego ma miejsce, jeśli n. p. zamiast wypowiedzenia można było się spodziewać upominienia (tzw. „Abmahnung“).

Sanckje mogą być nałożone, jeśli odrzucimy lub doprowadzimy do niezawarcia z nami nowej umowy o pracę (tzw. „Arbeitsablehnung“), n. p. jeśli nie pójdziemy na rozmowę kwalifikacyjną lub jeśli stawiamy przesadnie wygórowane rządania płacowe (zależnie m. in. od branży itd.). Oferta pracy musi być udostępniona przez urząd pracy, musi być konkretnie opisana (stawka, inne warunki, miejsce i zadania) jak i musi mieć miejsce odpowiednie pouczenie o konsekwencjach.

Ważny powód – zachowania powyższe nie wywołają sankcji jeśli będziemy mieli ku temu ważny powód (tzw. „wichtiger Grund“).

Takim ważnym powodem mogą być poważne zaległości z pensją, stawka wysokości 70 % (lub mniej niż 70 %) stawki obowiązującej w danej branży („sittenwidriges Arbeitsentgelt“), warunki pracy niezgodne z prawem, mobbing, nacisk prcodawcy w ramach restrukturyzacji itd.

Ważnym powodem mogą być względy rodzinne, jeśli dojazd do pracy i rozłąka są dłuższe niż granice czasu na dojazd do pracy 2/2,5 godziny dziennie w tą i z powrotem.

Istnienie ważnego powodu („wichtiger Grund“) musi wykazać i udowodnić petent.

Sankcja może być skrócona jeśli petent uległ nieuniknionej pomyłce co do swoich obowiazków, wychodził z założenia lżejszego kalibru zarzutów, które doprowadziły do wypowiedzenia dyscyplinarnego itd.

Jeśli kilka różnych sankcji osiągną łącznie 21 tygodni, wtedy tracimy kompletnie prawo do Arbeitslosengeld I. Najczęściej traci się wtedy też i uprawnienia do Arbeitslosengeld II (tzw. „Hartz IV“).

Łączna długość pobierania świadczeń skraca się o czas trwania sankcji (czyli dostaniemy zamiast 12 miesięcy świadczeń 12 miesięcy minus 12/6/3 tygodnie lub mniej).

Aby uniknąć tego efektu składając wnioesk o Arbeitslosengeld ktróy ma być wypłacony dopiero za rok od powstania przyczyny, która doprowadziła do utraty miejsca pracy (n. p. rok od naruszenia umowy o pracę, które doprowadzi do wypowiedzenia dyscyplinarnego – n. p. ponownego spóźnienia, odmówienia spełniania obowiazków pracowniczych itd.). O ile w rok po powstaniu powodu do dyscyplinarnego zwolnienia wciąż będziemy bez pracy, wtedy otrzymamy świadczenie bez „odjęcia“ okresu sankcji.

Nieistotne dla urzędu pracy jest, co ustalono w ramach sprawy sądowej przeciw wypowiedzeniu, czyli np. jeśli prcodawca wycofa zarzuty lub zmieni kwalifikacje zwolnienia na zwolnienie z powodów zdrowotnych lub ekonomicznych.

1. Arbeitslosengeld I a odprawa (tzw. „Abfindung“).

Odprawa ma znaczenie dla Arbeitslosengeld I, jeśli pracodawca nie dotrzymał zwykłego okresu wypowiedzenia i dostaliśmy w związku z utratą miejsca pracy odprawę lub inne świadczenia finansowe, które odpowiadają odprawie.

W tym przypadku okres wypłaty Arbeitslosengeld I przesuwa się o różnicę między faktycznym końcem stosunku pracy a końcem przy zachowaniu okresu wypowiedzenia.

Przesunięcie okresu wypłaty nie ma miejsca w przypadku wypowiedzenia w trybie natychmiastowym, które będzie bezpodstawne. Ważne jest, żeby przeciw takiemu wypowiedzeniu się zwrócić (w terminie 3 tygodni od otrzymania wypowiedzenia na piśmie).

O ile pracodawca nie wypłacił jeszcze odprawy, to może on domagać się potwierdzenia od urzędu pracy, że ten nie domaga się części odprawy jako zwrotu wypłaconych przez urząd w międzyczasie świadczeń. O takie potwierdzenie trzeba zwrócić się do urzędu pracy.

1. Inne przyczyny późniejszej wypłaty Arbeitslosengeld I.

Wypłata Arbeitslosengeld I przesuwa się w czasie, jeśli dostajemy chorobowe zu kasy chorych (tzw. „Krankengeld“), za okres za który otrzymaliśmy lub powinniśmy otrzymac wypłatę, lub o ilość dni urlopu, za które dostaliśmy ekwiwalent. O ile nie dostaliśmy za ten okres wypłaty/ekwiwalentu, wtedy urząd może nam przyznać świadczenia, i odzyskać te od pracodawcy. Nie skraca to podstawowego okresu wypłaty świadczenia (6 do 12 miesięcy lub więcej).

1. Ubezpieczenie zdrowotne, emerytalne i wypadkowe podczas pobierania Arbeitslosengeld I (ALG-I).

Tak długo, jak pobieramy Arbeitslosengeld jesteśmy ubezpieczeni w ustawowej kasie chorych (“gesetzliche Krankenkasse”). O ile wypłata świadczenia sie przesuwa, jesteśmy jeszcze miesiąc po zakonczeniu stosunku pracy ubezpieczeni tak, że możemy korzystać ze świadczeń rzeczowych (czyli nie pieniężnych/finansowych). Potem, o ile n. p. wypłata świadczenia Arbeitslosengeld I przesuwa się ze względu na sankcje lub ekwiwalent za urlop, wtedy jesteśmy poczas tego okresu również ubezpieczeni. O ile wynagrodzenie przesuwa się ze wzgledu na odprawę, wtedy od początku drugiego miesiąca od końca stosunku pracy musimy się ubezpieczyć we własnym zakresie (zdarza się to jednak przeważnie w przypadku końca wieloletnich stosunków pracy).

Okresy faktycznej wypłaty świadczenia są traktowane jako okresy składkowe w ubezpieczeniu emerytalnym. W drodze do terminu i z terminu do/z urzędu pracy jesteśmy ubezpieczeni od wypadków.

1. Przyzanie Arbeitslosengeld I pomimo aktywnego stosunku pracy (tzw. „Gleichwohlgewährung“).

O ile za okresy przepracowane nie otrzymaliśmy wynagrodzenia, urząd pracy może udzielić nam Arbeitslosengeld I równiez i za ten okres. Świadczenia otrzymamy jeśli zameldujemy się jako bezrobotni („Arbeitslosenmeldung“), mamy wystarczające okresy składkowe i brak zatrudnienia w momencie zameldowania jako bezrobotny („Arbeitslosenmeldung“).

O ile świadczenie zostanie nam wyplacone w tej formie za okresy przepracowane, roszczenia płacowe przechodzą na urząd pracy. Nie możemy ich dochodzić przed sądem.

O ile urząd odzyska pieniądze, lub odmówi kroków sądowych lub też pracodawca okarze się niewypłacalny i otrzymamy za ten okres świadczenia z funduszu roszczeń gwarantowanych, wtedy okres otrzymywania Arbeitslosengeld I przedłuża się o okres wypłaty Arbeitslosengeld I za przepracowny czas. W przeciwnym razie okres wypłaty świadczen za przepracowny czas zalicza się do ustawowego okresu wypłaty Arbeitslosengeld I.