Pieniądze za okres po niesłusznym zwolnieniu w Niemczech!

Pieniądze za okres po niesłusznym zwolnieniu w Niemczech!

Po nieskutecznym zwolnieniu pracownika pracodawca w Niemczech musi dalej płacić pensje za okres po zwolnieniu, tak jakby pracownik pracował dalej. 

Odjąć od tego należy osiągnięty w międzyczasie dochód (tak samo większość świadczeń socjalnych!). Tak samo jest w Niemczech z dochodem, którego się zaniechało!

To ryzyko sprawia, że pracodawcy w Niemczech płacą odprawy za niesłuszne zwolnienia (choć w Niemczech nie są do tego zobowiązani!). Pisałem o tym tutaj:

https://prawnik-niemcy.pl/zwolnienie-z-pracy-w-niemczech-postojowe-i-odprawy/

Przykład z praktyki:

Pracownica była zatrudniona na stanowisku referenta ds. eksportu od ponad 25 lat. W dniu 22 października 2018 r. pracodawca rozwiązał stosunek pracy bez zachowania terminu (fristlose Kündigung). Pracownica wniosła pozew, a sąd orzekł, że stosunek pracy ustał z dniem 31 maja 2019 r. po upływie zwykłego okresu wypowiedzenia.

Teraz pracownica zaczęła domagać się postojowego za okres październik 2018 – maj 2019. 

W oświadczeniu pod przysiega pracownica podała, że nie zarejestrowała się jako osoba poszukująca pracy. Od października 2018 r. do maja 2019 r. pracowała łącznie 30 godzin tygodniowo jako sprzątaczka, a także przygotowywała własną działalność. Dochód pracownicy w tym okresie wyniósł łącznie około 9.600,00 EUR brutto. Wynagrodzenie u pracodawcy za ten okres wynosiłoby około 27.200,00 EUR brutto.

Pracownica zażądała postojowego od pracodawcy – odejmując od 27 2000 EUR dochód z innych źródeł tym czasie – około 17 600 EUR brutto. Pracodawca argumentował, że było wystarczająco dużo ofert pracy, które były płatne mniej więcej tak samo jak praca w starej firmie, z której została zwolniona.

Apelacyjny Sąd Pracy w Kolonii zdecydował, że pracownicy należy się postojowe za okres październik 2019 – maj 2019!

Argumenty sądu za pieniędzmi dla pracownicy po zwolnieniu:

Pracownica nie zaniechała poszukiwania pracy w innym miejscu.  Zaniechanie nie wynika z faktu, że nie zarejestrowała się jako osoba poszukująca pracy. Pracownica pracowała 30 godzin tygodniowo, a zatem nie była bezrobotna.

Skoro pracownica założyła działalność gospodarczą na własny rachunek, nie miało znaczenia, że na początku związanej z tym fazy rozruchu generowane były dochody niższe od tych ze starego zatrudnienia. Pracownica nie musiała odkładać w czasie planów samozatrudnienia w związku z postojowym, tak aby zminimalizować szkodę pracodawcy spowodowaną bezprawnym zwolnieniem – to w końcu on niesłusznie zwolnił! 

Biorąc pod uwagę pozostałe okoliczności (pracownica w wieku powyżej 50 lat; zwolnienie w “nierównym” terminie; brak wydanego świadectwa tymczasowego/Zwischenzeugnis), samo istnienie otwartych stanowisk stanowiło jedynie niewielką szansę na lepszy zarobek w czasie postojowego (sygnatura sprawy LAG Köln 6 Sa 209/23).

Warto poczytać:

https://prawnik-niemcy.pl/obowiazek-szukania-pracy-po-wypowiedzeniu-w-niemczech-1176/