Ryczałtowe wynagrodzenie za nadgodziny w Niemczech
22 lutego, 2021
Dopłaty z Deutsche Rentenversicherung
8 marca, 2021
Europejski Trybunał Sprawiedliwości zdecydował, że nie można uzależniać leczenia za granicą w ramach Unii Europejskiej w każdym przypadku od uprzedniej zgody odpowiednich instytucji państwa, w którym pacjent mieszka.
U obywatela Węgier została zdiagnozowana jaskra, czyli choroba, której rozwój grozi utratą wzroku w danym oku. Leczenie w różnych ośrodkach zdrowotnych pozostało bez efektu, pole widzenia zmniejszało się coraz bardziej i ciśnienie wewnątrz oka rosło. We wrześniu 2016 roku wspomniany obywatel Węgier skontaktował się z lekarzem z Niemiec, 16 października 2016 dostał termin na kolejny dzień. W ramach badania wyznaczonego dnia okazało się, że konieczna była operacja na oku, która została wykonana 18 października 2016. Wniosek pacjenta o zwrot kosztów operacji został przez właściwą węgierską kasę chorych odrzucony.
Leczenie za granica w ramach Unii Europejskiej jest możliwe w trzech przypadkach:
- jeśli konieczność leczenia występuje nieoczekiwanie w trakcie pobytu za granicą;
- druga opcja to udanie się na leczenie za uprzednim pozwoleniem kasy chorych miejsca zamieszkania;
- i trzecia możliwość – jeśli stan zdrowia nie pozwala na uzyskanie pozwolenia na planowane leczenie za granicą na czas.
Węgierskie przepisy przewidywały, że leczenie za granicą jest możliwe tylko za uprzednią zgodą odpowiednich węgierskich instytucji. Przepis ten został przez Trybunał Europejski uznany za nieważny, jako że nie przewidywał wyjątków w sytuacji, w którym stan zdrowia nie pozwala na czekanie na uprzednie pozwolenie.
Zwrot kosztów w tej konstelacji jest możliwy tylko do wysokości raczałtów płaconych za dane leczenie w kraju zamieszkania.
Dodatkowo leczenie za granicą będzie refundowane przez kasę chorych, jeśli:
- należy do katalogu świadczeń medycznych w państwie zamieszkania,
- musi być wykonane niezwłocznie, w czasie nie do przeprowadzenia w państwie zamieszkania.
Tutaj istotne jest, czy dane leczenie nie powoduje ryzyka nadwerężenia systemu opieki medycznej kraju zamieszkania.
