Umowa na czas określony w Niemczech

Umowa na czas określony w Niemczech

Pracodawcy w Niemczech chętnie zabezpieczają się oferując umowę na czas określony. Często daje się w Niemczech umowy na czas określony młodym kobietom, w obawie, że lada chwila dostarczą zaświadczenie o zajściu w ciążę – kobiet w ciąży w Niemczech nie można zwolnić, chyba że ta popełniła przestępstwo na szkodę firmy albo chyba że firma będzie zamknięta. Ale jeśli po drodze umowa sama wygaśnie, to dla niemieckiego pracodawcy jest to jedno zmartwienie mniej.

Umowa na czas określony kończy się automatycznie – nieważne, czy ktoś jest w ciąży, chory lub czy jest osobą niepełnosprawną.

Może być jedno wyjście – jeśli zasady zawierania umów na czas określony zostały naruszone, można w Niemczech wnieść pozew przeciwko zakończeniu umowy. Czas na złożenie takiego pozwu do niemieckiego sądu pracy to 3 tygodnie od formalnego zakończenia umowy. Przykład: jeśli pani Ewa zawarła niemiecką umowę na czas określony do 31 grudnia, to czas na złożenie pozwu ma do 21 stycznia. Jeśli 21 stycznia to sobota lub niedziela, wtedy termin upływa z końcem poniedziałku.

Niemiecka umowa o pracę na czas określony musi być zawarta pisemnie – pracownik musi otrzymać od niemieckiego pracodawcy jeden egzemplarz z podpisem pracodawcy. W przeciwnym razie umowa jest traktowana jak umowa na czas nieokreślony (proszę pamiętać o 3 tygodniach na pozew!).

Niemiecka umowa o pracę na czas określony jest możliwa na okres do dwóch lat; w ramach tego dwuletniego okresu możliwe jest również maksymalnie trzykrotne przedłużenie takiej umowy na czas określony. Przykład: pani Ewa zawiera pierwszą umowę na 6 miesięcy. Umowa jest przedłużana co pół roku o kolejne pół roku – co daje łącznie 2 lata (6 miesięcy na początlku + przedłużenie o 6 miesięcy + przedłużenie o 6 miesięcy + przedłużenie o 6 miesięcy).

Jeśli pracownik ma 52 lata i do zawarcia umowy był przynajmniej 4 miesiące bezrobotny, to umowa na czas określony może być w Niemczech zawierana/przedłużana do 5 lat.

W pierwszych 4 latach od założenia nowej firmy można zatrudniać w Niemczech na czas określony nawet do 4 lat.

Poza tymi dwoma wyjątkami przekroczenie granicy dwóch lat od zawarcia umowy jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieje prawnie dopuszczalny powód do zawarcia umowy na czas określony.

Takie powody to na przykład:

• zatrudnienie pracownika w celu zastąpienia innego pracownika,
• wynagrodzenie pracownika z funduszy budżetowych przeznaczonych na ograniczone czasowo zatrudnienie (częste w sektorze NGO w Niemczech).

Jeśli niemiecka umowa na czas określony się skończy, wtedy zawarcie nowej umowy na czas określony z tym samym pracodawcą jest w Niemczech wykluczone. Inaczej jest, jeśli ma się jeden z takich powodów na zawarcie nowej umowy na czas określony, jakie właśnie przewiduje niemiecka ustawa (czyli zastąpienie pracownicy na urlopie wychowawczym itd.).

A co jeśli ograniczenie umowy na czas określony zostanie zaskarżone i niemiecki sąd pracy uzna, że zasady takich umów zostały naruszone? Wtedy niemiecki sąd pracy orzeknie, że umowa została zawarta na czas nieokreślony. Za okres po zakończeniu takiej umowy należą się wtedy takie same pieniądze, jak do formalnego końca umowy. Od tego trzeba odjąć świadczenia z powodu bezrobocia oraz zarobki z nowej pracy (podobnie jak po zwolnieniach z pracy z Niemiec).