Kiedy w Niemczech zwolnienie od lekarza nie wystarczy?

Kiedy w Niemczech zwolnienie od lekarza nie wystarczy?

Samo zwolnienie od lekarza może już nie wystarczyć, żeby otrzymać chorobowe od niemieckiego pracodawcy. Często jest tak, że niemiecki pracodawca może zignorować zwolnienie lekarskie, i domagać się dokładnych danych od lekarza. Oczywiście – również w Niemczech obowiązuje tajemnica lekarska. Więc jeśli nie ma podejrzanych okoliczności, wtedy niemiecki pracodawca będzie musiał uznać zwolnienie lekarskie, nawet jeśli jest z Polski.

Oto kilka przykładów na to, kiedy pracodawcy w Niemczech mogą podważyć zwolnienie lekarskie:

1. Zbieżność czasowa między wypowiedzeniem przez pracownika a zwolnieniem lekarskim, przy czym zwolnienie lekarskie pokrywa się z okresem wypowiedzenia. Może mieć to zastosowanie również w przypadkach zachorowania po otrzymaniu wypowiedzenia ze strony pracodawcy.

2. Natychmiastowa choroba po „problematycznych” rozmowach personalnych, ewentualnie po otrzymaniu upomnienia, niechcianych poleceń służbowych.

3. Podobnie jest ze zwolnieniem lekarskim po opróżnieniu biurka i zwrocie wszystkich narzędzi pracy bądź po zabraniu wszystkich rzeczy osobistych tuż przed wystąpieniem choroby.

4. Powtarzające się zwolnienia chorobowe na określone dni między świętami i weekendami, lub zwolnienia na krótkie okresy, lub kiedy zaświadczenia lekarskie wydawane są każdorazowo przez różnych lekarzy z różnych regionów.

5. Naruszenie przepisów dotyczących wystawiania zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy, takich jak zbyt dalekie wsteczne datowanie lub zbyt długi prognozowany okres niezdolności do pracy.

6. Choroba pracownika bezpośrednio po informacji od pracodawcy, że nie zamierza on przedłużać istniejącej umowy na czas określony. Podobnie jest z chorobami po oświadczeniach pracodawcy, które wskazują na „zdecydowaną” intencję zakończenia stosunku pracy ze strony pracodawcy.

7. Pójście na chorobowe w zamian za odrzucenie urlopu.

8. Szereg zwolnien lekarskich branych tylko przez „wizyte lekarska” przez telefon/video.

No tak, ale wciąż może być tak, że mimo tych okoliczności możemy akurat właśnie zachorować. Co wtedy?

Wtedy trzeba zadbać o to, żeby lekarz zapisał w aktach następujące rzeczy:

– Konkretne fakty, które pozwalają stwierdzić rzeczywiste istnienie choroby, która prowadzi do niezdolności do wykonywania określonych obowiązków przez cały okres domniemanej choroby.

– Samo przytoczenie kodów ICD lub innych ogólnych pojęć (np. „problemy ze snem, biegunka itp.”) nie jest wystarczające.

– Należy szczegółowo określić rodzaj, zakres oraz intensywność ograniczeń zdrowotnych.

– Ponadto należy przedstawić, w jaki sposób przeprowadzono ocenę lekarską zgodnie z wytycznymi dotyczącymi wystawiania zaświadczeń o niezdolności do pracy (czyli pytanie o to, jakie badania przeprowadzono?).

 – Do tego należy również wykazanie zalecanych metod terapii, sposobów leczenia oraz innych zaleceń lekarskich bądź nakazów dotyczących postępowania oraz uzasadnienia ich przestrzegania lub odstąpienia od nich.

– Wykluczenie innych, sprzecznych diagnoz.