Wezwanie na rozmowę z przełożonymi podczas chorobowego w Niemczech

Wezwanie na rozmowę z przełożonymi podczas chorobowego w Niemczech

Podczas trwania niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, niemiecki pracodawca nie ma prawa wydawania poleceń w odniesieniu do obowiązku pracy – czyli nie może kazać pracować.

Prawo pracodawcy do wydawania w Niemczech poleceń co do zasady nie jest naruszane przez niezdolność do pracy spowodowaną chorobą. Jest ono jednak ograniczone – oznacza to, że niemiecki pracodawca musi ograniczyć wydawanie poleceń pracownikowi na chorobowym do pilnych potrzeb zakładowych.

Pilna konieczność służbowa uzasadniająca polecenie niemieckiego pracodawcy, aby niezdolny do pracy z powodu choroby pracownik odbył krótką rozmowę personalną, może wystąpić, gdy pracownik posiada informacje dotyczące ważnych procesów lub spraw zakładowych, których nieprzekazanie znacząco utrudniłoby lub wręcz uniemożliwiało kontynuację działalności firmy.

Warunkiem takiego polecenia jest jednak zawsze, aby rozmowy personalnej nie można było przełożyć na czas po zakończeniu niezdolności do pracy i aby była ona możliwa do przyjęcia przez pracownika. Pracodawca może w Niemczech wezwać niezdolnego do pracy pracownika do stawienia się na rozmowę personalną w zakładzie jedynie wtedy, gdy jego osobista obecność w zakładzie jest niezbędna.

Oto przykład z niemieckich sądów na to, kiedy pracodawca nie może wzywać na chorobowym na rozmowę z przełożonymi:

Pracownik był zatrudniony w firmie, która prowadzi w Berlinie między innymi kilka szpitali. Początkowo pracował jako pielęgniarz, a po dłuższej niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem oraz po późniejszym przekwalifikowaniu został zatrudniony jako medyczny asystent ds. dokumentacji w Klinice A.

Firma wezwała go pismem na rozmowę w celu „wyjaśnienia dalszych możliwości zatrudnienia” – tyle że w tym czasie pracownik był na chorobowym! Pracownik odmówił udziału w rozmowie, wysyłając faks z powołaniem się na swoją zaświadczeniem lekarskie o niezdolności do pracy. 

Miesiąc później firma przesłała mu zaproszenie o identycznej treści na rozmowę, która miała się odbyć 2 tygodnie później. W piśmie dodano informację, że pracownik musi przedstawić specjalne zaświadczenie lekarskie potwierdzające, iż ze względów zdrowotnych nie jest w stanie uczestniczyć w spotkaniu; obecne ogólne zaświadczenie o niezdolności do pracy nie wystarczy. 

Pracownik ponownie odmówił udziału w rozmowie, powołując się na swoją ciągłą niezdolność do pracy. Firma wysłała następnie pismo, w którym udzieliła powodowi nagany. Zawarto w nim stwierdzenie, że należy uznać jego nieobecność na rozmowach za nieusprawiedliwioną, ponieważ nie dostarczył dowodu, że z powodu choroby nie mógł uczestniczyć w rozmowie personalnej. 

Pracownik uważał, że nie miał obowiązku stawienia się na rozmowy personalne w swojej klinice w okresie swojej zaświadczenia niezdolności do pracy. Ogólnie rzecz biorąc, pracownik niezdolny do pracy z powodu choroby nie jest zobowiązany do udziału w rozmowach personalnych.

Federalny Sąd Pracy przyznał pracownikowi racje. Wezwać na rozmowę z przełożonymi na chorobowym można w Niemczech tylko wtedy, kiedy pracownik będzie miał jakąś wyjątkową wiedzę, niezbędną do kontynuacji pracy całego zakładu – ale tu chodzi o osoby, które mają wyjątkowe i ważne stanowiska w firmie…

Sygnatura sprawy:​BAG 10 AZR 596/15.